De maand januari: Terugblik en Vooruitkijken

De maand JANUARI is sinds het jaar 2017 een beladen maand voor mij. Hieronder vertel ik mijn verhaal. Het is een samenvatting van wat elk jaar in januari gebeurde en werd besloten. 

Tijdens de kerstvakantie van 2016/2017 vertrok ik, samen met mijn man, Maarten, en onze lieve labrador, Boris, naar Normandië in Frankrijk. We hadden een vakantiehuisje gehuurd in ‘The middle of nowhere’.  Een heel leuk huisje, met afgebakende grote tuin rondom, voor de hond.

December was altijd een heel drukke maand voor mij als schooljuf. Met kerstvieringen op school en in de kerk, oefenen met schoolorkest en muziekband van de kerk🎹🎸 rapporten en verslagen schrijven over mijn leerlingen enz. enz.

Heerlijk dus om even samen op vakantie te gaan!!

We hebben heel mooie historische plekken bezocht, zoals de invasiestranden (bv. Utah Beach) en de steden Rouen en Sainte-Mère-Eglise (met de parachutist aan de kerktoren). Ook hebben we hier samen Oud en Nieuw gevierd. Het was ontzettend donker buiten ons vakantiehuisje. We zagen en hoorden totaal geen vuurwerk. Heel bizar!!

Op een avond was ik in de badkamer mijn tanden aan het poetsen, toen ik ineens een aantal lichtflitsen in mijn linkeroog zag. Het was ook plotseling weer weg. Ik deed mijn ogen even dicht en toen ik ze weer opendeed zag ik met mijn linkeroog alleen nog maar één grote waas.

Ik ben die nacht gaan slapen met het idee dat het de volgende dag wel weer goed zou zijn. Dit was echter niet zo. Het wazige beeld bleef!! Toen ging ik mij zorgen maken. Wat is er aan de hand.

Onze vakantieweek zat erop. We reden naar huis. Onderweg kneep ik steeds mijn linkeroog dicht en open, om te kijken of het al verbeterd was. Nee dus!

Thuis heb ik meteen het ziekenhuis gebeld. Toen ik over de lichtflitsen vertelde, mocht ik direct komen.

Wat bleek, er waren actieve netvliesontstekingen in het midden van mijn oog, naast de gele vlek, ontstaan. Dit veroorzaakten de wazigheid. Ik kreeg meteen een ontstekingsremmende injectie. 

Gelukkig had ik nog een paar dagen kerstvakantie, voordat ik weer voor de klas moest staan.

Twee weken later was ik weer in het ziekenhuis, waar ik ontstekingsremmende druppels kreeg.

Vanaf die tijd lukte het niet meer mijn werk te doen. Mijn zichtverlies beperkte mij enorm. Ik moest mij ziek melden😢

Een jaar later, in JANUARI 2018, startte een 2e spoor traject. Een arbeidsdeskundige vertelde mij en mijn werkgever namelijk, dat hij het niet zag gebeuren dat ik weer voor de klas kon staan.
In het jaar 2017 waren er veel onderzoeken en behandelingen in het Oogziekenhuis. En na onderzoeken bij Visio kreeg ik visuele hulpmiddelen. Het mocht niet baten! Re-integreren ging moeizaam😎

Ik kreeg een Loopbaancoach van Visio. Een lieve vrouw, die ik al kende van alle onderzoeken. Met haar ben ik aan de slag gegaan. Eerst gingen we van alles op een rijtje zetten. Onder andere wat mijn kwaliteiten en interesses waren. Daarna gingen we werkzaamheden/banen zoeken. We kwamen mooie vacatures tegen, die toch iedere keer weer te belastend bleken te zijn.
Desondanks heb ik door dit traject hoop gekregen: het ís mogelijk iets anders te gaan doen. Ook al wilde ik eigenlijk alleen maar voor de klas staan. 

Inmiddels was het duidelijk dat ik een chronische oogziekte had, Uveïtis Posterior.  Het zicht dat ik kwijt was (70%) zou blijvend zijn, Door stress en onbekende oorzaken kon een ontsteking ineens weer opvlammen, actief worden. Ik moest dan direct weer een injectie krijgen om dit te stoppen.

In JANUARI 2019 viel de beslissing van het UWV: 100 % afgekeurd, in de WIA. Best heftig als je dit zwart op wit ziet staan😢 Wat nu?
Deze maand had ik meteen een afspraak bij het UWV met een adviseur WERKbedrijf. Met deze vrouw heb ik fijne en positieve gesprekken gehad. Zij had alle verslagen gelezen en zag dat ik enorm mijn best had gedaan. Nu mocht ik eerst tot rust komen. Alles verwerken en als er weer rust in mijn oog was, gingen we kijken wat nog wél mogelijk was.

Zij stelde voor dat ik zou bekijken of ik ZZP-er kon worden. Bijvoorbeeld van mijn kookhobby mijn werk maken. In loondienst werken zou niet meer lukken, omdat ik elke dag meerdere rustmomenten nodig had.

Ik kreeg een coach, met wie ik eerst een “Werkfit maken traject” doorliep en daarna een “Naar Werk traject”

In JANUARI 2020 was het voor mij duidelijk dat ik veel energie kreeg van bezig zijn met mijn toekomst.

Er waren best nog dingen mogelijk, ook met een visuele beperking😎 Met mijn kookhobby en mijn kwaliteiten als schooljuf. Maar dan door 1 op 1 begeleiding te gaan geven. 

Ik ben het UWV dankbaar voor alle mogelijkheden, die zij mij geboden hebben. Ik zat vol met plannen, die ik in het jaar 2020 stapje voor stapje zou gaan uitvoeren.

Helaas zijn die plannen nog niet doorgegaan. In de eerste plaats door de corona crisis maar ook door ineens weer verslechtering van mijn oog. 

In JANUARI 2021 keek ik terug op een jaar van nieuwe plannen maken. Ik ben in 2020 niet bij de pakken neer gaan zitten. In plaats van afwachten, ben ik eerder dan ik dacht met een website begonnen😅 Dit was het enige wat ik nog wél kon doen. Recepten en blogs schrijven👩‍🍳👩‍💻 Heerlijk!!

Ik keek ook terug op een geslaagde oogoperatie. Mijn zicht was namelijk vorig jaar van 30% naar 10% gegaan. Door de operatie heb ik 50% (!) zicht gekregen🤓 Meer dan verwacht!!

Natuurlijk is alles wat ik de afgelopen 4 jaar heb meegemaakt heftig en was het helemaal niet leuk om afscheid te moeten nemen van mijn leuke baan en grotendeels van mijn hobby.

Maar..........alle plannen, die ik in die jaren heb bedacht, lopen niet weg. Die staan allemaal genoteerd, die bewaar ik!!

Ik geef de hoop niet op💪 Ik blijf positief en geniet van wat wél lukt😇

En je weet maar nooit welke deuren en vensters er in de toekomst voor mij open zullen gaan🙏